تعلق بود سیر آهنگ چندین نوحه سازی ها

قفس آموخت ما را صنعت قانون نوازیها

جهانی را غرور جاه کرد از فکر خود غافل

گریبانها ته پا آمد از دامن طرازیها

غنادردسر اسباب بردارد؟ محال است این

گذشتن نگذرد از آب تیغ بی نیازیها

درتن دشت هوس یارب چه گوهر درگره بستم

عرق شد مهرهٔ گل از غبار هرزه تازیها

جنون مشرب شمع است یکسرساز این محفل

جهانی می خورد آب از تلاش خودگدازیها

کمال از خجلت عرض تعین آب می گردد

خوشاگنجی که در ویرانه دارد خاکبازیها

به اقبال ادب گر نسبتی داری مهیاکن

گریبانی که از سر نگذرد گردن فرازیها

تو با ساز تعلق درگذشتی از امل بیدل

ندارد رشتهٔ کس بی گسستن این درازیها